W maju 2014 r. podjęliśmy się nowego typu zadań - skanowania 3D i panoram sferycznych byłych obozów jenieckich oraz digitalizacji zbiorów martyrologicznych. Na zlecenie Stowarzyszenia Rozwoju Digitalizacji Dóbr Kultury prace realizowaliśmy w Centralnym Muzeum Jeńców Wojennych w Opolu - Łambinowicach. Zeskanowaliśmy trójwymiarowo i sfotografowaliśmy najlepiej zachowany fragment dawnego obozu jenieckiego Stalag 318/VIII F (344) Lamsdorf pod Łambinowicami. To ogrodzony teren ze zrekonstruowaną wieżą strażniczą i pozostałościami baraków z okresu II wojny światowej. Obejmuje on zaledwie niewielką część rzeczywistej powierzchni dawnego obozu.

Stalag 318/VIII F (344) Lamsdorf istniał od lipca 1941 r. do marca 1945 r. Utworzono go w miejscu, gdzie w czasie I wojny światowej również przetrzymywano jeńców – żołnierzy państw ententy (Lager V, Lager VI a), a w latach 1921–1924 funkcjonował obóz dla niemieckich imigrantów z terenów przyłączonych do Polski, tj. Górnego Śląska, Wielkopolski i Pomorza. W historii tego miejsca najtragiczniej jednak zaznaczyła się II wojna światowa. Istniał tu obóz, który stworzono dla najliczniejszej i najgorzej przez Niemców traktowanej grupy jeńców radzieckich. Dla nich był on miejscem eksterminacji. Ze 180–200 tys. jeńców, którzy przeszli przez obóz w latach II wojny światowej, zmarło w Lamsdorf ok. 40 tys. Ze względu na obecność ogromnej liczby jeńców radzieckich, potocznie obóz nazywano radzieckim (Russenlager). Przetrzymywano w nim jednak również żołnierzy innych armii, mianowice: włoskiej, jugosłowiańskiej, greckiej, a także w mniejszej liczbie – polskiej, francuskiej i rumuńskiej. W 1944 r. przywieziono tu powstańców warszawskich (ok. 6 tys.) i słowackich (1,5 tys.).

PK